به گزارش پارسینه به گزارش پارسینه و به نقل از history، با اینکه مری شِلی خیلی قبلتر از ظهور سینما از دنیا رفت، اما هیولای خلقشده توسط دکتر فرانکنشتاین، در قرن بیستم و بیستویکم بارها و بارها روی پردهی سینما زنده شده—هر بار با چهرهای تازه، متناسب با ترسها و دغدغههای نسل جدید.
از صامت تا کلاسیک: آغاز هیولای سینمایی
- فرانکنشتاین (1910): اولین اقتباس سینمایی، ساختهی شرکت ادیسون، فقط 16 دقیقه بود و تا سالها گمشده محسوب میشد. جلوههای ویژهی ابتدایی مثل هیولایی که از دیگ دود بیرون میاد، برای زمان خودش عجیب و خلاقانه بود.
- فرانکنشتاین (1931): نسخهی معروف یونیورسال با بازی بوریس کارلوف، هیولا رو به نماد ترس سینمایی تبدیل کرد. این فیلم همراه با «دراکولا» باعث شد استودیوها بفهمن که «ترس میفروشه» و موجی از هیولاهای کلاسیک مثل گرگینه، مومیایی و مرد نامرئی به راه افتاد.
- پسر فرانکنشتاین (1939): آخرین حضور کارلوف در نقش هیولا و الهامبخش فیلم «فرانکنشتاین جوان» مل بروکس. فضای بصری فیلم یادآور سینمای اکسپرسیونیستی آلمانه.
رنگ، طنز و بازآفرینیهای فرهنگی
- نفرین فرانکنشتاین (1957): اولین نسخهی رنگی توسط استودیوی بریتانیایی Hammer با بازی کریستوفر لی. این فیلم آغازگر مجموعهای از دنبالههای ترسناک گوتیک بود.
- خانواده مانستر (1964–1966): سریال طنز خانوادگی که هیولا رو به پدر معمولی تبدیل کرد. هرمن مانستر با ظاهر عجیبش، زندگی روزمرهی طبقهی متوسط رو تجربه میکرد.
- فرانکنشتاین علیه باراگون (1965) و جنگ گارگانتواها (1966): نسخههای ژاپنی در سبک کایجو، با هیولاهای غولپیکر که با هم مبارزه میکردن. این فیلمها روی کارگردانهای آمریکایی مثل تیم برتون و تارانتینو تأثیر گذاشتن.
- بلکنشتاین (1973): نسخهی Blaxploitation با هیولایی سیاهپوست که از سرباز زخمی جنگ ویتنام ساخته شده. برخلاف Blacula که موفق بود، این فیلم با استقبال سردی روبهرو شد.
طنز، کودکانه و بازسازیهای مدرن
- فرانکنشتاین جوان (1974): پارودی کمدی مل بروکس با بازی پیتر بویل. فیلمی سیاهوسفید با شوخیهای فیزیکی و ارجاعهای سینمایی که بروکس بعدها گفت بهترین فیلمشه—هرچند نه خندهدارترین.
- فرانکوینی (1984 و 2012): نسخهی کودکانهی تیم برتون دربارهی پسری که سگ مردهش رو زنده میکنه. نسخهی 2012 با صداپیشگان معروف ساخته شد، ولی بخشی از جذابیت نسخهی اولیه رو از دست داد.
- فرانکنشتاین مری شِلی (1994): اقتباس پرزرقوبرق با بازی رابرت دنیرو در نقش هیولایی باهوش و خودآگاه. با وجود بازیگران قوی و جلوههای بصری چشمگیر، فیلم بهخاطر تمرکز زیاد روی گذشتهی دانشمند، نقدهای ضدونقیضی گرفت.
فرانکنشتاین در سینما فقط یه هیولا نیست؛ بلکه آینهایه برای ترسها، امیدها و تخیلات هر دوره. از آزمایشگاههای دودآلود تا خانههای حومهی شهر، از طنز تا تراژدی، این موجود بازسازیشده همچنان زندهست—در ذهن، در فرهنگ، و روی پردهی نقرهای.
0 دیدگاه